een filosofische kijk op Diever en de wereld eromtoe
Wat weten we van het dagelijkse leven van jonge vluchtelingen, hoe kunnen we naar hun stemmen luisteren, hun verhalen en ervaringen te weten komen? Of zijn we daar helemaal niet in geïnteresseerd? Weten we hoe ze kunnen bijdragen aan de samenleving waar ze in terecht zijn gekomen?
Met de fatbike zo hard mogelijk over de stoep rijden, links, is niet alleen ergerlijk maar ook gevaarlijk. Waar moet een oudere met rollator of een moeder met kinderen plus een kinderwagen heen? De weg op? Daar wordt stevig doorgereden en de weg is tamelijk smal zodat het verkeer vlak langs de stoeprand rijdt.
Al ruim voor de antieke Grieken is de mens begonnen met het vermeerderen van kennis door onderzoek, experimenten en argumenteren. Sinds die tijd is er ondanks de vele doodlopende zijwegen, veel kennis ontwikkeld waar we tot aan de dag van dag van profiteren. Uiteindelijk mondde dit uit in de industriële revolutie. Het was een vooruitgang dat veel zware arbeid gemechaniseerd werd. Dit was echter niet de aanzet tot een verlichting van de arbeid die ruimte gaf voor meer vrije tijd, maar was een impuls om de arbeidsproductiviteit drastisch te verhogen.
Hoop is geen antwoord, maar een excuus om niets te doen. Maar dat laten we toch niet zo makkelijk toe? Blijft de vraag: wat dan? Spring je er als volwassene tussen met de kans dat de groep zich op jou stort, dat er messen getrokken worden? Of moet de buurt een soort nachtwacht gaan vormen en hoe verhoudt zich dat met het verbod om voor eigen rechter te spelen?
De betekenis van onnozelaar als waanwijze is verschoven. Met een onnozel wordt nu iemand met een gebrek aan intelligentie, wie niet goed kan denken en weinig snapt bedoeld. Of iets van weinig belang bijvoorbeeld: die ruzie ging om een onnozel voorval.
Het is vakantietijd en we hebben net de Fiets4Daagse afgesloten. Een mooie herinnering is het geluksgevoel om samen even na 30 km fietsen een broodje in Giethoorn te eten. En dan weer monter op de fiets stappen om nog 30 km naar Diever te fietsen. Wat een geluksgevoel.
Maar er is meer; het idee dat mensen weerklank vinden in de ritmes, uitdagingen, veranderingen en lokale eigenaardigheden wordt steeds meer als natuurlijk gezien. Zoals de lichamen en zintuigen van woestijnbewoners, bergstammen, bosvolken, eilandstammen of Noorse nomaden. Die blijken nauw verbonden te zijn met en in wisselwerking te staan met de ervaren omstandigheden van de natuur.
Zo nadrukkelijk als de vreugde kan zijn, zo zwaar en meeslepend kan de somberheid of de teleurstelling zijn. Dit gebeurt vaak wanneer diegene niet in het middelpunt van de belangstelling staat en dus niet de bevestiging krijgt die hij of zij nodig heeft. Het kost een hoop energie om steeds te zorgen dat je in het centrum van de aandacht staat.
Een bewaker zag dat die werkelijkheid eigenlijk onzin was en maakte een gevangene los, zodat hij kon zien dat er achter hun werkelijkheid een andere werkelijkheid was.
