een filosofische kijk op Diever en de wereld eromtoe
“Dat wat ik vasthield liet mij zomaar los”.
Meervoudigheid van het ‘zelf’ gaat verder. Want natuur is ook onszelf. We houden er niet alleen van, we zijn het.
Was het in de hele maatschappij maar zo makkelijk. Stel je toch eens voor dat je die hele teeltlaag van exorbitante zelfverrijking, van winst maken ten koste van alles, van verhuftering, ja, eigenlijk die hele klote-zooi er in één keer af kon schuiven. Wat zou dat opluchten.
De zinloze vragen (waarom zijn de bananen krom) zijn geen echte vragen omdat zo’n vraag geen richtingsgevoel oproept; geen richting (perspectief, zin) biedt en het dus een flauwekul vraag is.
Een heel andere manier om kennis te verwerven is het dagelijks omgaan met dingen en mensen, uit waarneming van toevallig zich voordoende verschijnselen in natuur en maatschappij, maar vooral uit het gecontroleerde experiment.
Ontspannen trekken we aldus de kurk van de fles en als straks de klok twaalve slaat klinken we en drinken we op het nieuwe jaar.
Misschien dat er dan toch grenzen zijn aan de ongebreidelde drang tot over-regulering.
We zouden dus beter wat bezorgder zijn over de zwakte van ons geloof in Europese kernwaarden dan over de vermeende sterkte van de radicale islam.
De samenleving bestond al voordat je geboren werd en zal er nog zijn als je overleden bent.
