Bevindt eenvoud zich ergens tussen schaarste en overvloed / simpelheid en complexheid ?

Sicco Mansholt was een boer èn een zeeman. Een boer hecht aan zijn grond, is geneigd tot het kleine, het lokale. Een zeeman denkt en voelt internationaal. Dat is met elkaar in tegenspraak, en misschien is Mansholt daarom nooit echt begrepen. Deze paradox is pas veel later in 2014 gemunt als ‘glokalisering’.

Tot voor kort bepaalden lokale tradities in het dorp het gedrag van de mens.

Het ressentiment kent geen rust, het vindt zijn bevrediging in infectie, in het verspreiden van het eigen gif, het wil gemeengoed worden en dit het liefst op een achterbakse wijze.

Het loket was altijd de toegang tot instanties, de gemeente, de bank, de verzekering (ziekenfonds) tot aan de kaartverkoop bij het theater of de bioscoop.

Afgunst, naijver en sociale competitie aan de ene kant en geld, macht en reputatie aan de andere kant.

Voor wie de laatste zin haalt , driewerf bravissimo !

Kwaliteit is dus een kenmerk van iets en is als zodanig niet los verkrijgbaar.